* 8. 4. 1836 te Freiwaldau, ✝ 18, 4. 1898 te Leipzig, muziekgeleerde. Studeerde te Leipzig eerst theologie, later muziek.
Promoveerde 1860 tot Dr. phil., vestigde zich 1866 te Leipzig als privaat-docent in de muziekgeschiedenis, werd 1869 leeraar aan het cons., verwierf 1872 den titel van professor. Schreef: Lehrbuch der Harmonik (2de dr. 1894), Geschichte des Klaoiers (1868), Handlexikon der Tonkunst (1873), vertaalde Boëtius' InstUutio musica (1872) en richtte 1870 het „Musikalisches Wochenblatt" op. Was vele jaren muziekmedewerker van het „Leipziger Tageblatt”.