(Klangschlüssel), een door H. Riemann gevonden benaming voor een nieuwe harmonie-aanwijzing, waarbij slechts één klank (een Dur- of Mollaccoord) als hoofdinhoud geldt.
B.v. c 7 — C-duraccoord met kleine septiem () è> 9 >=G-duraccoordmet kleine septiem, kleine none en weggelaten prime. Zooals bij de generale bas worden de cijfers van 1—10 gebruikt, bij de Duraccoorden Arabische, bij de Mollaccoorden Romeinsche cijfers. De intervallen worden van een hoofdtoon (prime) uit berekend en niet zooals in de generale bas, van een bastoon. De dur-tonen van een onderprime naar boven, de moll-tonen van een bovenprime naar beneden. De hoofdtoon (prime) wordt door een Latijnsche letter aangegeven, onder» bijvoeging van + bij een duraccoord, van 0 bij een mollaccoord. Onder zekere omstandigheden kunnen deze teekens ook wegblijven. — Naast dezen K. onderscheidt Riemann ook nog een voor iedere willekeurige toonsoort geldende Funktie-aanwijzing (z.a.) (Zie de verschillende harmonieleerboeken van H. Riemann).