(Wenen 1883-Mittersill, bij Kitzbühel. 1945), Oostenrijks componist, begon als musicoloog, maar ontving daarnaast een opleiding als componist van Schönberg. Was dirigent van de Arbeiter Sinfonie Konzerte (1921-1934) in Wenen, waar hij zeer gewaardeerd werd als uitvoerder van composities van Mahler en Schönberg.
Na de annexatie van Oostenrijk door Duitsland legde hij zijn functies neer. en leefde als privé-muziekleraar. Webern is met A.Berg de belangrijkste vertegenwoordiger van de (tweede) ‘Weense School van Schönberg. Na tonale en atonale werken volgden vanaf 1924 composities in strikte twaalftoontechniek, waarmee hij een definitieve breuk met de romantiek tot stand bracht. Zijn uit heel korte motieven van 3-4 tonen opgebouwde en nauwelijks boven mezzoforte uitgaande muziek wordt gekenmerkt door een uiterst geconcentreerde, beknopte vormgeving. Webern schreef een groot aantal vocaal-instrumentale werken, o.a. cantates en liederen, voorts: Fünf Sätze für Streichquartett (1909), Sechs Stücke für grosses Orchester (1910), Fünf Stücke für Orchester (1913), Symphonie op.21 (1928). Quartett (1930, viool, klarinet, tenorsaxofoon en piano), Konzert (1934, fluit, klarinet, hoorn, trompet, bazuin, viool, altviool en piano), Streichquartett (1938), Variationen für Orchester (1940).
Tweede Cantate (1941-1943, soli. koor en orkest: tekst van Hildegard Jone). Te Wenen bestaat een Verein zur Erforschung und Dokumentation der Musik Anton Weberns.
