De Herv. kerk (Waterstraat 2-4), oorspronkelijk gewijd aan St. Willibrord, is een recht gesloten eenbeukige kerk met aangebouwde consistorie en een forse toren van drie geledingen met haakse steunberen, een halfronde traptoren en een achtkantige spits.
De toren verrees eind 14de eeuw. Het in oorsprong 15de-eeuwse schip werd na verwoesting in 1572 herbouwd in 1585.
De resten van het middeleeuwse koor heeft men in 1610 gesloopt. De kerk werd verbouwd in 1822 en kreeg in 1886 een nieuw plafond.
Bij de restauratie in 1954-'58, onder leiding van H. de Lussanet de la Sablonière, zijn aan de toren een balustrade en de voetingen voor hoektorentjes gereconstrueerd.Verder is toen de huidige consistorie gebouwd ter plaatse van een mogelijk 17de-eeuws ingangsportaal. Van het in 1903 verkochte 18de-eeuwse (huis)orgel zijn de beelden David met harp en twee musicerende engelen in de kerk achtergebleven en geplaatst op de balustrade van de orgelgalerij. De preekstoel dateert uit circa 1650. Rond het in 1876 gesloten kerkhof bevindt zich een muur met toegangshekken.
Op de natuurstenen hekposten van de hoofdtoegang staan schilddragende leeuwen (kopieën van de oorspronkelijk 17de-eeuwse beeldjes), vermoedelijk afkomstig van het Huis Oostkapelle. Aan de zuidzijde heeft men in 1978 het bij de restauratie verwijderde ingangsportaal herbouwd als wachthuis ‘'t Wachtertje’. Op het kerkhof bevinden zich het graf van P. Holle († 1827) en dat van baronesse A.P. Boddaert († 1860). De zerk is in 1889 vervangen door een nieuwe en in 1912 hersteld. De voorm. pastorie (Dorpsstraat 38), een thans gepleisterd herenhuis met ingezwenkte brede lijstgevel, is in 1867 gebouwd.
