De Herv. kerk (Kerkplein 22), oorspronkelijk gewijd aan St. Nicolaas, is een eenbeukige kerk met driezijdig gesloten koor en forse toren met tentdak.
De geheel uit tufsteen opgetrokken laatromaanse toren is vlak behandeld, maar wordt door waterlijsten in vier geledingen verdeeld. De onderste drie geledingen, waarvan de derde is voorzien van gekoppelde rondbogige galmgaten, stammen uit het laatste kwart van de 12de eeuw.
De vierde geleding werd waarschijnlijk omstreeks 1300 toegevoegd en heeft kortelingsgaten en rondbogige gekoppelde galmgaten met nieuwe deelzuiltjes en oorspronkelijke laat-romaanse bladkapitelen. De benedenruimte van de toren heeft geen ingang aan de buitenzijde en wordt gedekt door een bakstenen spitstongewelf.
Schip en koor zijn omstreeks 1400 gebouwd op de plaats van een ouder gebouw, waarvan de tufsteen als buitenbekleding is hergebruikt voor het verder in baksteen opgetrokken muurwerk. De kerk werd in 1612 hersteld en in 1931 gerestaureerd onder leiding van M.
Meijerink uit Zwolle.Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven die rusten op korte muurzuiltjes met eenvoudige, kelkvormige kapitelen. De inventaris is gedeeltelijk 17de-eeuws, zoals de eikenhouten kansel, fragmenten van een doophek en de eikenhouten herenbank waarvan de wapens vermoedelijk in de Franse tijd zijn weggesneden. Er zijn enkele grafzerken, waaronder die van Willem van Bockhorst (†1567) en zijn echtgenote Mechteld van Wingarde (†1573), en die van jonker Burchert van Oer tot Bockhorst, heer van Zalk (†1616) en zijn echtgenote Mechteld Sloet tot Bockhorst (†1649). Een laat-middeleeuwse hardstenen altaarsteen valt grotendeels weg onder de kansel. Het orgel door Z. van Dijk en J. Proper werd vervaardigd in 1891. De twee lichtkronen zijn 19de-eeuws.
De met riet gedekte pastorie (Kerkplein 20) stamt uit de eerste helft van de 19de eeuw en de kosterswoning (Kerkplein 18) uit de tweede helft van die eeuw.
