De Herv. kerk (Kerkplein 2), oorspronkelijk gewijd aan St. Brigitta, is een laatgotische eenbeukige kerk met driezijdig gesloten koor, een smalle noorderzijbeuk, een sacristie, een later aangebouwde geveltoren en een klokhuis.
Archeologisch onderzoek in 1968-'69 heeft aangetoond dat de eenbeukige kerk oorspronkelijk een rechtgesloten koor heeft gehad. Dit koor kwam tot stand omstreeks 1300.
In de 14de eeuw is daar een grotendeels uit ijzeroer bestaand schip tegenaan gebouwd, waarna aan het eind van de 14de eeuw het romaanse koor plaats maakte voor het huidige. In de 15de eeuw werd het schip vernieuwd en aan de noordzijde uitgebreid met een zijbeuk.
Aan de zuidzijde verrees toen een overwelfde sacristie. In 1517 brandde de kerk af, waarbij waarschijnlijk ook de romaanse toren verloren is gegaan.
De beide in 1517 door Hinricus de Tremonia (Dortmund) gegoten klokken hing men in een vrijstaande klokkenstoel, die mogelijk in de 18de eeuw werd vernieuwd. Bij de brand in 1624 was er opnieuw veel schade en werden de gewelven niet meer hersteld, maar vervangen door een plafond van moer- en kinderbinten.
In 1857 volgde een zeer ingrijpende verbouwing in neoclassicistische vormen, waarbij de kerk werd gepleisterd en er in de noordbeuk stucgewelven kwamen. Aan de westzijde werd een forse geveltoren toegevoegd met wijzerplaten en een slanke ingesnoerde spits met flankerende ‘pinakels’ waartussen zich een balustrade bevindt.
De klokken zijn toen ondergebracht in een afzonderlijk bakstenen klokhuis op gepleisterde voet en met geblokte hoekpilasters.
De kerk is ontpleisterd en gerestaureerd in 1933 en opnieuw gerestaureerd in 1968-'69.
De kerk bevat een eiken preekstoel uit het derde kwart van de 17de eeuw en eiken banken met wapens van de geslachten Van Pallandt en Haersolte. De romaanse zandstenen doopvont van de kerk bevindt zich sinds 1903 in het Rijksmuseum te Amsterdam.
Het orgel werd in 1821 gebouwd door J.C. Scheuer uit Zwolle.
De pastorie (Kerkplein 16) stamt uit 1924.
