(als 2de lid: apelazerus, leplazerus), (genoemd naar de melaatse man Lazarus uit Lucas 16),
1. melaatsheid of andere enge ziekte: Neel had ze stillekens allemaal ’t lazerus gewenscht, en toch ... ze bleven plakken, QUERIDO 1, 52; Schauer! ... schrok ze uit haar ernst-ambt ... kraag ’t loazerus-klèp, QUERIDO 1, 69; Kraag ’t klèploaserus! .... vloekte ze, QUERIDO 1, 112; Kraag ’t oapeloaserus .... giftigde Dien, woedend om de minachting in zijn spot-toon, QUERIDO 1, 204; zich ’t laplazerus werken, heel hard werken: Parooll.;
2. stomdronken: Parooll.
