tak of arm van een water; in het bijzonder een oude rivierarm die niet meer de hoofdbedding van de rivier vormt; ook een droogliggende, oude rivierbedding.
Er zijn twee manieren waarop een sträng kan ontstaan. Ten eerste door het natuurlijk proces van voortdurend veranderen van bedding door een rivier. Tot aan het begin van de middeleeuwen hadden de rivieren in Nederland en België min of meer vrij spel. Door afzetting van grof zand en grind verhoogde de rivier als het ware zijn eigen bedding, zodat na verloop van tijd de bedding hoger kwam te liggen dan de omgeving. Bij hoge waterstanden zocht het water dan de lagere delen op en vormde zo een nieuwe rivierbedding. Een andere manier waarop een sträng kan ontstaan, is door het afsnijden van meanders van rivieren door de mens, zoals bij de kanalisatie van de Maas is gebeurd. De aanleg van het Pannerdens Kanaal is de oorzaak van het ontstaan van de Oude-Rijnstrangen bij Zevenaar.
Een belangrijk proces bij strängen is de verlanding, d.w.z. dat de oever begroeid raakt met water- en moerasplanten. Deze verlanding leidt tot een zonering, die van het centrum van de sträng naar de oevers de volgende stadia doorloopt: open water, drijvende waterplanten, natte oevervegetatie, hoog opgaande vegetatie van de droge oever en wilgenstruweel. Hierdoor vormen de strängen een belangrijk broedgebied voor een groot aantal (waaronder zeer zeldzame) water- en moerasvogels. Naast hun grote ornithologische betekenis hebben strängen een belangrijke vegetatiekundige en hydrobiologische waarde.
De mens maakt van oudsher gebruik van de strängen als zwemwater, viswater, drinkplaats voor het vee en voor de kleinschalige rietwinning. Strängen worden o.a. bedreigd door het dichtstorten met afval (puin), waterverontreiniging, intensieve landbouw, ontgrondingen (m.n. grootschalige ontzanding) en intensieve recreatie.
