(St. —), chorea minor, de door Sydenham (de Engelse „Hippocrates”) in 1686 voor het eerst duidelijk beschreven ziekte, waarbij een hersenontsteking (speciaal in het striatum) aanleiding geeft tot slapte (hypotonie) van de spieren, met onwillekeurige malle en grillige spiertrekkingen: z.g.. choreatische bewegingen. De ziekte wordt beschouwd als een virusinfectie; dood treedt slechts een enkele keer tijdens epidemieën op.
Waarschijnlijk speelt een erfelijke vatbaarheid een rol. Treft meestal kinderen en iets vaker meisjes dan jongens. In lichte vorm zijn er alleen trekkingen in de mondhoeken en de handen: de kinderen maken grimassen en laten alles vallen. In een erger stadium trekt het hele gezicht en schokken de armen en wordt spreken, slikken en lopen gestoord. Gaat de hersenontsteking nog verder dan kunnen verlammingen optreden (chorea mollis, chorea paralytica). De behandeling moet vooral uit zeer strenge en volgehouden rust bestaan; zie ook hyperkinese en chorea.
