de zwaarmoedige periode van de manisch-depressieve psychose, gekenmerkt door sombere tot wanhopige stemmingen, geremd denken en bewegingsarmoede; vaak zijn ook allerlei vegetatieve functies gestoord (droge mond, geringe eetlust, trage stoelgang), de in één kring rond tobbende gedachten brengen de patiënt tot zelfbeschuldigingen, armoedewaan, ziektewaan (hypochondrie) enz. Tevens bestaat er slapeloosheid.
Er kan angst optreden en neiging tot zelfmoord. Het gevaar voor dit laatste kan het grootst zijn tijdens de genezing, namelijk zodra de patiënt weer wat actiever wordt In de ergste fase kan een volkomen inactiviteit optreden, waarbij de patiënt in het geheel niet meer op zijn omgeving reageert: melancholische stupor. Gevaarlijk is een mengvorm met manische symptomen, de zg. geagiteerde melancholie. In de meeste gevallen zal verpleging in een inrichting nodig zijn. Een slaapkuur werkt soms goed soms is het effect van electroshock nog beter. Lichte vormen van melancholie zijn depressies.
