Nederlands dichter, pseudoniem van W.E. Keuning (1887–1939). Hij debuteerde in 1915 (Gestalten en stemmingen) met neoromantische gedichten onder invloed van Geerten Gossaert.
In 1925 kreeg hij vanwege pedofiele contacten acht maanden gevangenisstraf en werd hij ontslagen als onderwijzer. In deze periode schreef hij de bundel De rozenhof (1925). Zijn werk, dat voor een groot deel bepaald wordt door het conflict tussen zijn geloof en zijn seksuele geaardheid, werd later realistischer met soms wat cynische ondertonen. Hij publiceerde ook belangrijke bewerkingen van oosterse poëzie (Omar Khayyam: kwatrijnen, 1931; Chinese gedichten, 1933).
