Nederlands dichter en prozaïst (1928-2009), een van de grote gangmakers van de beweging van Vijftig, onder meer met zijn blad Blurb (1950-‘51) en de invloedrijke bloemlezing Atonaal (1951).
Van 1949 tot 1956 woonde hij in Parijs en vormde daar het middelpunt van een groep Nederlandse dichters en schilders. In de jaren ’60 werd hij een soort nationale beroemdheid, omdat men toen regelmatig in de krant kon lezen dat in Amsterdam ‘de schrijver S.V.’ was gearresteerd wegens het in bezit hebben van hasj of marihuana. In 1965 zat hij zes weken gevangen in Utrecht; zijn dagboek uit die tijd gaf hij in 1980 uit als Tegen de wet. In diezelfde jaren begon Vinkenoog zich steeds meer bezig te houden met ‘hogere’ zaken als magie, oosterse filosofie en parapsychologie, waardoor hij een beetje uit het zicht van de literaire kritiek verdween.
Zijn beste poëzie is te vinden in zijn vroege bundels, vooral de cyclus Heren Zeventien: een proeve van waarneming van 1953. Hij schreef ook enkele romans en talloze essaybundels en studies over beeldende kunst, drugsgebruik en oosterse mystiek. Zijn hele oeuvre is sterk autobiografisch en zit vol verzet tegen de heersende orde; van alle Vijftigers is hij het meest een bohemien.
