Nederlands dichter; pseudoniem van R. H. van den Hoofdakker (1934-2012; P.C. Hooftprijs 1988). Kopland was hoogleraar in de biologische psychiatrie in Groningen. Zijn poëzie munt uit door vers technisch raffinement en zijn stijl is onnadrukkelijk, waarbij hij streeft naar gewone spreektaal.
De thematiek wordt veelal bepaald door weemoed om het verlies van de jeugd en de zuiverheid van de natuur, waarvan paarden, koeien en gras onmisbare bestanddelen vormen. In Koplands vroege bundels als Onder het vee (1966) en Het orgeltje van yesterday (1968) blijft het gedicht nog wel eens steken in de gevoelige anekdote, maar in Wie wat vindt heeft slecht gezocht (1973) is hij er in geslaagd heden en verleden te laten samenvallen en in het reine te komen met de wanhoop. Later werd zijn toon ernstiger en zijn taal bedachtzamer. Met name vanaf Dit uitzicht (1982) geeft hij blijk van scepsis over het gedicht als communicatiemiddel. De Verzamelde gedichten verschenen in 2006, kort nadat hij een ernstig auto-ongeluk had gehad.
