Middeleeuwse dierdicht (ca.1375) over de streken van de vos Reinaert; de auteur is onbekend.
De eerste helft van deze zgn. Reinaert II is een bewerking van Van den vos Reynaerde, die als Reinaert I wordt aangeduid; de tweede helft is een bewerking van een verhaal uit de Franse Roman de Renart. Over het algemeen wordt de Reinaert II van mindere kwaliteit gevonden dan Reinaert I, maar in de Middeleeuwen was het veel populairder. Er verschenen vertalingen in het Duits en het Engels, en het werd gebruikt voor allerlei navertellingen in proza. Hierdoor bleef de Reinaert-stof algemeen bekend, terwijl het origineel in vergetelheid verzonk.
Het handschrift van Reinaert I werd in 1805 ontdekt, dat van II in 1836 (ofschoon er al in 1780 een fragment was gevonden). Door deze ontdekkingen ging men de oude teksten opnieuw vertalen in het moderne Nederlands en andere talen, en werd de stof opnieuw gebruikt door schrijvers, bijv. Reinaert de Vos (1907) door Stijn Streuvels of Wapenbroeders (1955) door Louis Paul Boon.
