Ook: kadervertelling. Een reeks korte verhalen die bijeengehouden worden door een overkoepelend verhaal.
De sprookjes uit Duizend‑en‑één nacht worden bijeengehouden door het verhaal van prinses Sheherazade die elke avond een sprookje aan de sultan vertelt; dit dient als het raamwerk of kader dat de afzonderlijke sprookjes verbindt. Even beroemd is de Decamerone (1351) van Giovanni Boccaccio, een bundel van honderd korte verhalen: tien mannen en vrouwen hebben zich tijdens de Florentijnse pestepidemie van 1348 afgezonderd en vertellen gedurende tien dagen elk een verhaal (‘deka’ is Grieks voor tien).
Het beroemdste Engelse voorbeeld is The Canterbury tales (eind 14e eeuw) van Geoffrey Chaucer, waarin de pelgrims op weg naar Canterbury vierentwintig verhalen aan elkaar vertellen. Een verwant Nederlands werk is De vertellingen van een verloren dag (1980) van Dirk Ayelt Kooiman.
