Een lange didactische tekst in verzen. Belangrijke leerdichten uit de Oudheid zijn Werken en dagen van Hesiodus (7e eeuw v.C.) en De rerum natura (Over zaken der natuur) van Lucretius (1e eeuw v.C).
Zeer invloedrijk voor de latere literatuur was Ars poetica (De kunst der poëzie) van Horatius (1e eeuw v.C.). In de Middeleeuwen werden in Nederland leerdichten geschreven door Jacob van Maerlant (ca.1230-ca.1300): Der naturen bloeme, Rijmbijbel, Spiegel historiael.
Het belangrijkste 17e-eeuwse leerdicht is Art poétique van Nicolas Boileau (1674), dat net als dat van Horatius immense invloed had op de latere literatuur (classicisme). Voorbeelden uit andere talen: Bespiegelingen van God en godsdienst (1662) door Joost van den Vondel, An essay on man (1733) van Alexander Pope en Der Frühling (1749) van Christian Ewald von Kleist. In de moderne literatuur komen leerdichten vrijwel niet meer voor. Enige (veel kortere) werken die een beetje in die richting gaan, zijn bijvoorbeeld Ikaros bekeerd (1938) van Jan Greshoff en "Over de dichtkunst" van Leo Vroman (1961).
