Vlaams schrijfster van romans en verhalen (*1955). Ze debuteerde met de korte roman Een zuil van zout (1987) maar kreeg pas een breed lezerspubliek met Brede heupen (1989), een roman over een jonge vrouw die onmachtig is zichzelf een vaste plaats in de wereld te verschaffen en haar leven grotendeels laat bepalen door mannen.
Zonder grenzen (1991) is de geschiedenis van een uiteengevallen gezin. In Wit zand (1993) wordt een groot aantal figuren beschreven die allemaal op een of andere wijze in verband staan met een hotel in een Franse badplaats. In Veel vrouwen, af en toe een man (1995) zitten twee verhalen over een meisjesschool in elkaar verweven: het ene wordt door een oude lerares verteld aan de hoofdpersoon van het andere (een jongere lerares). Wat beide verhalen met elkaar te maken hebben wordt de lezer pas geleidelijk duidelijk. Margot en de engelen (1997) gaat over een meisje dat van huis wegloopt, wat het leven van haar ouders geheel op zijn kop zet.
In De tuin der onschuldigen (1999) maken drie zussen een lange autorit naar een Spaans dorpje; onderweg halen ze herinneringen op en komen enkele pijnlijke gebeurtenissen weer naar boven. In De kinderen van Arthur (2000) volgt een documentairemaker een aantal kinderen van hun zevende tot hun achtentwintigste, waarbij hij geleidelijk zijn rol van objectieve waarnemer vergeet en zich steeds meer met het lot van ‘zijn’ kinderen gaat bemoeien. In Donderdagmiddag. Half vier (2002) is een dodelijk ongeluk van een twaalfjarig meisje het centrale punt waarom de levens van een aantal andere personages gaan draaien. Een soortgelijke thematiek wordt behandeld in De laatste keer (2004). Hemmerechts heeft ook diverse verhalenbundels geschreven.
