Nederlands prozaschrijver (*1944). ’t Hart studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Amsterdam en was lange tijd werkzaam in het onderwijs. In 1988 debuteerde hij met de verhalenbundel Vitrines.
Een jaar later volgde de roman Land van genade. Het thema van zijn verhalen is vaak het verlangen van de personages werelden te leren kennen, waarvan zij geen deel uitmaken. De half-autobiografische roman De revue (1999) en Het mooiste leven… (2001) over de voetbalclub Heerenveen zijn daar voorbeelden van.
De roman in brieven Ter navolging (2004) is een eerbetoon aan Betje Wolff-Bekker en Aagje Deken, die aan de wieg stonden van de Nederlandse romankunst, omdat zij de schrijfsters waren van de eerste Nederlandse (briefwisselings)roman De historie van mejuffrouw Sara Burgerhart in 1782. Zij stierven kort na elkaar in 1804 en vonden op de begraafplaats Ter Navolging in Den Haag hun laatste rustplaats. Het boek van ’t Hart is een schijnbaar chaotische mengeling van dagboekaantekeningen, brieven, declaraties, e-mails en sms’jes met duistere familiegeheimen, academische intriges en historische achtergronden. Hoofdpersoon is Vincent Gorter die onderzoek doet naar Wolff en Deken en opzienbarende ontdekkingen doet.
In de roman De krokodil van Manhattan (2006) gaat de hoofdpersoon Kees ’t Hart naar New York om te kijken hoe het er daar in de theaterschool aan toe gaat, want de Friese academie wil een toneelopleiding opstarten. Het loopt allemaal uit op een verschrikkelijke mislukking door loze beloften en een verregaande vorm van bureaucratie. Door ‘de krokodil van Manhattan’, een antiekhandelaar, smokkelaar, dichter en filmproducent, bij wie ’t Hart een kamer huurt, verzeilt hij in allerlei lachwekkende situaties en bizarre avonturen.
