Nederlands romancier (1962–2005). De journalist en tv-maker Glastra van Loon debuteerde in 1997 als fictieschrijver met Vannacht is de wereld gek geworden, een bundel sterk geëngageerde verhalen die zich afspelen in allerlei probleemgebieden van de wereld die hij uit eigen ervaring kende.
Grote bekendheid kreeg hij met de roman De passievrucht (1999, Generale Bank Literatuurprijs), een thrillerachtig verhaal over een man die ontdekt dat hij onmogelijk de biologische vader kan zijn van de jongen die hij altijd als zijn zoon heeft beschouwd. Gemengder waren de reacties op zijn tweede roman, Lisa’s adem (2001), waarin een man jaren na dato de spoorloze verdwijning van een meisje tracht op te lossen.
In 2002 woonde Glastra van Loon op uitnodiging van de Stichting Vluchtelingenwerk enkele maanden in het grensgebied van Birma en Thailand waar hij de vluchtelingenproblematiek van zeer nabij leerde kennen, wat hem inspireerde tot de roman De onzichtbaren (2003). Tegelijk publiceerde hij met de fotograaf Jan Bogaerts het non-fictieboek, De onzichtbaren in beeld. De roman werd erg slecht ontvangen. ‘Dit gelegenheidswerkje is slordig geschreven en mist elke spanning,’ schreef Max Pam; over het fotoboek daarentegen: het ‘is drie keer zo dun maar zegt drie keer zoveel’.
Overige werken o.a.
1995 Herman: de biografie van een genetisch gemanipuleerde stier (non-fictie; samen met Karin Kuiper)
2005 Ongeneeslijk optimistisch (columns over zijn dodelijke ziekte)
