Nederlands columnist en essayist (1935-2014), die ook schreef onder pseudoniemen als Victor Baarn, Battus, Raoul Chapkis, Dolf Cohen, Jan Eter, Piet Grijs, Maaike Helder, Stoker en Drs. G. van Buren.
Veel van zijn stukken zijn uiterst kwaadaardig en hebben enkele malen tot justitiële acties geleid. Vooral het koninklijk huis en diverse CDA- en VVD-politici zijn het slachtoffer geworden van zijn niets en niemand ontziende spotlust die vaak echte haat lijkt (is?). Vanwege de ‘kwetsende’ aard van zijn stukken, bijvoorbeeld de columns in de Volkskrant onder het pseudoniem ‘Stoker’, weigerde de regering hem de P.C.Hooftprijs voor 1984 toe te kennen, ondanks een unanieme voordracht door de van regeringswege benoemde jury. De affaire had tot gevolg dat de prijs voortaan niet meer door de regering werd uitgereikt maar door een stichting. De eerste die de ‘nieuwe’ P.C.Hooftprijs kreeg was … Brandt Corstius in 1987.
Brandt Corstius is – als ‘Battus’ – ook de schrijver/samensteller van het dikke boek Opperlandse taal- en letterkunde (1981; herzien en zeer uitgebreid in 2002 als Opperlans!; in 2007 aangevuld met Opperlans woordenboek). Daarin heeft hij allerlei merkwaardige taalverschijnselen en -spelletjes bijeengebracht, grotendeels door hemzelf bedacht (hij was hoogleraar taalkunde aan de Erasmusuniversiteit te Rotterdam) en voorzien van commentaar. Ook Kousbroek (De logologische ruimte, 1984) en Komrij hebben zich met deze taalspelletjes beziggehouden; een aantal teksten van hen is in Battus’ boek opgenomen. Zijn meer serieuze beschouwingen over taal verzamelde hij in Rekenen op taal (1983); zijn wetenschappelijke werk – deels in het Engels – publiceerde hij onder zijn eigen naam.
