Nederlands dichter, essayist, mythenverzamelaar en vertaler (*1938; Constantijn Huygensprijs 1996, P.C. Hooftprijs 2006). Ten Berge debuteerde in 1964 als dichter met de bundel Poolsneeuw. Zijn belangstelling gaat vooral uit naar oude culturen en natuurvolken, zoals Eskimo’s en Azteken. Zijn bloemlezing Poëzie van de Azteken verscheen in 1972. Veel van zijn werk is mythisch-erotisch van aard.
Van de verhalenbundel Canaletto (1969) verscheen in 1977 een herziene versie onder de titel Het meisje met de korte vlechten. Een steeds terugkerend thema in Ten Berges werk is het onderweg zijn, waarbij de nadruk ligt op de reis zelf, terwijl de bestemming er minder toe doet. Daarom zijn de personages in zijn prozawerken vaak reizigers en ontheemden.
De roman Blauwbaards ontwaken (2003) is het laatste deel van de trilogie die in 1986 begon met de roman Het geheim van een opgewekt humeur. Beide boeken werden genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. In 1998 volgde het tweede deel, De jaren in Zeedorp. Het derde deel beschrijft de persoonlijke literaire ontwikkeling van de auteur in de vorm van de Orpheusmythe. De hoofdpersoon, Edgar Moortgat, reist in 1967 in een gammele auto van Nederland naar Polen waar hij een liefde vindt, die hij verliest, hervindt en uiteindelijk weer verliest.
Overige werken o.a.
1973 De witte sjamaan (poëzie)
1981 Nieuwe gedichten
1985 Zelfportret met witte muts (novelle)
1990 Een Italiaan in Zutphen (roman)
2012 De stok van Schopenhauer (documentaire roman)
