Een leerstelling uit het marxisme leninisme, die inhield dat de superioriteit van het socialistische systeem ten opzichte van het kapitalisme niet meer door middel van oorlog maar door vreedzame wedijver kan worden aangetoond.
Bij vreedzame wedijver werd met name gedacht aan het versterken van de economische concurrentie. Het socialistische systeem zou op lange termijn duidelijk beter blijken te zijn dan het kapitalisme, dat aan interne zwakheden ten onder zou gaan.
Het begrip vreedzame coëxistentie was oorspronkelijk ontwikkeld door Lenin, die ervan uitging dat de kapitalistische staten uiteindelijk zouden proberen de Sovjetunie te liquideren; voorlopig waren ze echter te verdeeld om met succes een dergelijke poging te kunnen doen. Intussen konden de twee maatschappelijke systemen min of meer in vrede naast elkaar leven.
Het beginsel van vreedzame coëxistentie werd op het twintigste partijcongres van de Communistische Partij van de Sovjetunie in februari 1956 door Chroesjtsjov opnieuw geïntroduceerd, en ingevuld zoals weergegeven in de eerste alinea. In het nucleaire tijdperk was een confrontatiepolitiek tussen de twee systemen te bedreigend voor het voortbestaan van de wereld geworden. Bovendien kon de nieuwe buitenlandse politiek het internationale isolement van de Sovjetunie verminderen en de handel met westerse landen stimuleren.
