De leider van de Angolese verzetsbeweging UNITA die tot 1975 de Portugezen, en na de onafhankelijkheid van Angola de regerende MPLA bestreed.
Jonas Savimbi is de zoon van een spoorwegbeambte. Hij ging naar scholen van missionarissen, en kreeg een studiebeurs voor het buitenland; hij ging in Portugal medicijnen studeren. Wegens radicale opvattingen werd hij echter in Portugal gearresteerd. Savimbi wist te ontsnappen, en ging vervolgens in Zwitserland politieke wetenschappen studeren.
In 1961 sloot Savimbi zich bij het Angolese Volksfront (UPA) aan, dat evenals de rivaliserende Volksbeweging voor de Bevrijding van Angola (MPLA) naar onafhankelijkheid van Angola streefde. Na vijf jaar stapte hij uit het UPA en richtte de Nationale Unie voor de Volledige Onafhankelijkheid van Angola (UNITA) op. UNITA bestond uit guerrillastrijders afkomstig uit de grootste stam van het land, de Ovimbundu's die in het zuidoosten wonen.
Jonas Savimbi kreeg steun van de Volksrepubliek China, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten omdat hij zich verzette tegen de marxistische, door de Sovjetunie geholpen MPLA. Na de onafhankelijkheid van Angola in 1975 begon UNITA een oorlog tegen de regerende MPLA van president Agostinho Neto. In mei 1991 ondertekenden UNITA en de MPLA in het Portugese Bicesse een vredesakkoord dat een einde maakte aan de burgeroorlog, en verkiezingen onder toezicht van de Verenigde Naties in het vooruitzicht stelde. Naar schatting had de oorlog aan een half miljoen mensen het leven gekost; 85 procent van hen waren burgers. De economie was vrijwel vernietigd. De verkiezingen van september 1992 werden een succes voor de MPLA. De UNITA weigerde zich echter bij de uitslag neer te leggen, waardoor de burgeroorlog opnieuw oplaaide.
Op 15 november 1994 werd tussen de regerende MPLA en de UNITA van Savimbi het derde vredesakkoord gesloten. Het verkiezingsproces van 1992 zou worden voltooid, terwijl UNITA-leden in de nationale politiemacht zouden worden ingelijfd. Bovendien zou de UNITA op alle niveaus en in alle instellingen van politieke, bestuurlijke en economische aard participeren. Weliswaar kwam er van uitvoering van de afspraken weinig terecht, maar er werd tenminste nauwelijks meer gevochten. In juni 1994 werd Savimbi een van de twee Angolese vice-presidenten.
