Samenwerkingsverband tussen diverse linkse partijen om een gemeenschappelijke politiek te voeren, met name in Frankrijk en Spanje als front tegen het oprukkende fascisme in de jaren dertig.
De Volksfrontgedachte betekende een doorbraak vergeleken met het standpunt dat de communisten tot die tijd hadden ingenomen, namelijk dat samenwerken met gematigder linkse groeperingen niet zou bijdragen aan het slagen van de wereldrevolutie. Door de fascistische dreiging waren ze daartoe (tijdelijk) wél bereid.
Het Volksfront slaagde erin regeringen te vormen in Frankrijk (1936-38) en in Spanje (1936-39). In Spanje dolf het Frente Popular echter het onderspit tegen de nationalistische opstandelingen onder leiding van Francisco Franco (Spaanse burgeroorlog). In Frankrijk en in de rest van Europa verdween het geloof in de Volksfront-politiek in augustus 1939, toen nazi-Duitsland en de communistische Sovjetunie een akkoord sloten (Molotov-von Ribbentrop-pact).
Na de Tweede Wereldoorlog zijn in Frankrijk en Italië opnieuw pogingen gedaan tot een Volksfront te komen. Zo vormden de socialisten en communisten in de jaren zeventig coalities waarmee ze de Franse verkiezingen ingingen.
In Oost-Europa werd de term gebruikt voor coalitieregeringen waarin de communisten de andere partijen overheersten.
