De machtsgreep van de Italiaanse fascistenleider Benito Mussolini.
Door de ontevredenheid in Italië over de geringe gebiedswinst na de Eerste Wereldoorlog en de economische en politieke chaos in het land, bestond er een goede voedingsbodem voor de fasci di combattimento, bonden van oud-strijders in 1919 gesticht door Benito Mussolini. In 1921 waren er al circa 2200 met 320 000 leden. Organisatorisch gingen de fasci in 1921 op in de Nationale Fascistische Partij.
Ondanks de snelle groei van de strijdbonden viel de aanhang van de fascistische partij in het parlement tegen. Bij de verkiezingen van 1921 werden slechts vijfendertig van de ongeveer vijfhonderd zetels behaald. Er werden geen fascisten in de regering opgenomen. De Nationale Fascistische Partij stuurde nu met haar knokploegen op een staatsgreep aan. Er werd voortdurend gevochten tussen fascisten en communisten. In oktober 1921 hield de partij een congres in Napels, waar Mussolini de vorming van een fascistisch kabinet eiste. De fascisten dreigden met een massale mars naar Rome toen de regering niet voor de fascistische druk wilde wijken. Koning Victor Emanuel III stond minister president Facta niet toe de staat van beleg af te kondigen, waarna deze aftrad. Nu nodigde de koning Mussolini uit een regering te vormen, waarna alsnog fascisten door de straten van Rome paradeerden. Mussolini kwam op 31 oktober naar Rome en nam de vorming van een kabinet op zich. Van een echte mars naar Rome is dus geen sprake geweest.
