Republiek in Oost-Europa; in het noorden, oosten en zuiden grenzend aan de Oekraïne, en in het westen aan Roemenië; sinds 27 augustus 1991 onafhankelijk. Moldova is lid van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS).
Op het huidige grondgebied van Moldova ontstond in het midden van de veertiende eeuw het vorstendom Moldavië; in de vijftiende en de zestiende eeuw kwam het gebied achtereenvolgens onder Poolse en Turkse invloed. Het vorstendom omvatte ook Bessarabië, dat in 1812 Russisch werd. De rest van Moldavië werd in 1859 verenigd met Walachije, waaruit in 1862 het koninkrijk Roemenië ontstond.
Na de oktoberrevolutie werd het Russische deel van Moldavië in 1924 omgevormd tot een autonome republiek binnen de Unierepubliek Oekraïne. Het grootste deel van Moldavië behoorde tot 2 augustus 1940 tot Roemenië; op die datum stond Roemenië het gebied af aan de Sovjetunie, die beide delen verenigde tot de Moldavische Unierepubliek. Van 1941-44 was het hele gebied weer Roemeens, maar in 1944 werd de status van vóór de oorlog hersteld.
Door de politiek van glasnost en perestrojka van Sovjetleider Michail Gorbatsjov vond in Moldavië aan het eind van de jaren tachtig een sterke opleving van het nationalisme plaats. Er werden demonstraties gehouden voor het invoeren van het Moldavisch als officiële taal, en voor de legalisering van andere politieke partijen dan de communistische. De demonstraties leidden tot onlusten tussen Moldavische betogers en de Russische bevolking. In juni 1990 werd de naam van de republiek veranderd in Moldova. Op 27 augustus 1991 riep de republiek de onafhankelijkheid uit, waarbij de regering haar voorkeur uitsprak voor hereniging met Roemenië.
Begin 1992 braken hevige gevechten uit tussen Moldaviërs aan de ene kant en Russische en Oekraïense bewoners aan de andere kant. De Russische en Oekraïense bevolking hadden zich op 3 september 1990 verenigd in een afzonderlijke republiek op de oostoever van de Dnjestr, de Dnjestr-republiek. Daar was ook het veertiende leger van het voormalige Sovjetleger gestationeerd, dat de Russen van de nodige wapens voorzag. In juli 1992 wist een verzoeningscommissie een staakt-het-vuren tot stand te brengen. Het akkoord hield in dat de Dnjestr-republiek het recht zou hebben zich af te scheiden van Moldova in het geval Moldova zich met Roemenië zou verenigen. Een vredesmacht van het GOS werd naar de Dnjestr-republiek gestuurd. De eerste vrije parlementsverkiezingen op 27 februari 1994 werden geboycot door de Dnjestr-republiek; toch werden de verkiezingen met 43,2 procent van de stemmen gewonnen door de Agrarische Democratische Partij, die geen aansluiting bij Roemenië wenste. In een op 6 maart 1994 gehouden referendum wees vervolgens 95 procent van de bevolking aansluiting bij de Roemenen af, tot groot ongenoegen van Roemenië. In juli 1994 werd een nieuwe grondwet ingevoerd, die de Sovjetgrondwet van 1979 verving.
De regering van Moldova begon na de onafhankelijkheid met een programma van economische hervormingen; grootschalige subsidies van de overheid werden gestopt, de industrie werd geprivatiseerd en de prijzen werden vrijgelaten. De economische veranderingen hadden succes; het Internationaal Monetair Fonds stelde Moldova ten voorbeeld aan de andere landen in Oost-Europa.
