Amerikaans minister van Defensie onder de presidenten Kennedy en Johnson.
McNamara studeerde aan de Universiteit van Californië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog doceerde hij aan de Harvard Business School. Na een snelle carrière bij de Fordfabrieken werd hij in 1960 president van dit concern. Kennedy zag in Robert McNamara de ideale manager voor de reorganisatie van het Amerikaanse leger en benoemde hem daarom in 1961 tot minister van Defensie. McNamara breidde het kernwapenarsenaal van de VS zodanig uit, dat er met de Sovjetunie vanuit een positie van kracht over wapenbeheersing kon worden onderhandeld. Hij was een voorstander van de Flexible Response Strategy, de strategie van het aangepaste antwoord, die de NAVO in 1967 ging toepassen. Die strategie hield in dat de reactie op een agressie in verhouding tot die agressie moet staan, in tegenstelling tot de massale vergelding die John Foster Dulles had gepredikt.
McNamara steunde aanvankelijk de Vietnam-politiek van Kennedy en diens opvolger Johnson. In 1968 trok hij echter de conclusie dat de bombardementen op Vietnam nauwelijks effect hadden en trad daarom af. Tot 1981 was hij president van de Wereldbank en daarna zat hij in het bestuur van grote ondernemingen als Shell en de Washington Post Company. In zijn memoires, die in het voorjaar van 1995 verschenen, bevestigde hij dat de VS in de Vietnam-oorlog grote fouten had gemaakt.
