Sovjetrussisch politicus en diplomaat.
Maksim Maksimovitsj Litvinov is de schuilnaam van Meyer Henoch Wallach. Hij werd als zoon van een joodse familie in Russisch-Polen geboren. In 1898 sloot hij zich direct na de oprichting bij de Russische Sociaal-Democratische Arbeiders Partij aan. In 1901 werd hij wegens zijn politieke activiteiten gearresteerd. Litvinov ontsnapte in 1902 en week uit naar Zwitserland, waar hij aan de voorbereidingen van de revolutie werkte. Hij keerde naar Rusland terug, maar werd in 1908 het land uitgezet. In Londen werkte hij bij een uitgever; hij trouwde met de Engelse Ivy Low.
Na de oktoberrevolutie van 1917 ging hij als gevolmachtigde van de Sovjetunie naar Groot-Brittannië; in 1918 werd hij over de grens gezet. Litvinov ging toen bij het Commissariaat voor Buitenlandse Zaken werken. In 1930 werd Litvinov Volkscommissaris van Buitenlandse Zaken; in 1934 nam hij als Sovjetafgevaardigde zitting in de Volkenbond. Hij ijverde voor een systeem van collectieve veiligheid, opgezet door de niet-fascistische westerse mogendheden en de Sovjetunie, om Duitsland, Italië en Japan in bedwang te houden. Toen Stalin in 1939 toenadering tot Duitsland zocht, werd Litvinov - zowel vanwege zijn anti-Duitse politieke ideeën als vanwege zijn joodse afkomst - door Vjatsjeslav Molotov vervangen.
Na de Duitse aanval op de Sovjetunie op 22 juni 1941 trad Maksim Litvinov weer op de voorgrond. Van 1941-43 was hij ambassadeur in Washington en van 1943-46 plaatsvervangend Volkscommissaris van Buitenlandse Zaken. In 1946 viel hij, net zoals velen die enige tijd in het Westen hadden doorgebracht, in ongenade. De laatste jaren van zijn leven bracht Litvinov dan ook in moeilijke omstandigheden door.
