Oost-Duitse spion, die door zijn activiteiten in 1974 het aftreden van bondskanselier Willy Brandt veroorzaakte.
De echte naam van Günter Guillaume is waarschijnlijk Peter Lohse. Guillaume verhuisde in 1956 vanuit de DDR naar de BRD, waar hij zich voor politiek vluchteling uitgaf. Hij vestigde zich in Frankfurt en werd in 1957 lid van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD). Guillaume was zeer actief in de partij en nam al snel zitting in de SPD-fractie in de gemeenteraad. Vanaf 1970 werkte hij als adviseur van Brandt voor partij- en vakbondszaken. Na de verkiezingen van 1972 werd hij tot Brandts persoonlijke secretaris benoemd. In die functie had hij toegang tot geheime informatie, die hij aan de inlichtingendienst van de DDR doorgaf. Overigens is gebleken dat hij slechts één keer inzage heeft gehad in zeer geheime (NAVO-)stukken, namelijk tijdens Brandts vakantie naar Noorwegen in juli 1973. Günter Guillaume werd in april 1974 ontmaskerd en gearresteerd. Later bleek hij al langer van spionage te worden verdacht. Brandt nam de politieke verantwoordelijkheid voor de spionage op zich door af te treden.
Op 15 december 1975 werden Guillaume en zijn vrouw Christel wegens landverraad tot respectievelijk dertien en acht jaar gevangenisstraf veroordeeld. Christel Guillaume had in de Landdag van Hessen gespioneerd. Ze waren in Keulen gedetineerd. In 1981 werden ze tegen West-Duitse spionnen uitgewisseld. Tot zijn dood door een hartaanval op 10 april 1995 woonde hij in Oost-Berlijn.
Guillaume heeft zich volgens interviews altijd gezien als een `boodschapper voor de vrede'. Hij meende door zijn spionage tot een stabiele verhouding tussen de beide Duitslanden te hebben bijgedragen. Over de drie jaar die hij in de omgeving van Brandt doorbracht, schreef hij het boek De getuigenis.
