De guerrilla-oorlog van de communisten tegen aanhangers van de monarchie.
De Griekse burgeroorlog was een voortzetting van het verzet tegen de Duitse bezetters in de Tweede Wereldoorlog. De communisten hadden in 1941 het Nationaal Bevrijdingsfront EAM opgericht, dat in 1942 het bevrijdingsleger ELAS organiseerde. De ELAS vocht niet alleen tegen de Duitsers, maar ook tegen de EDES, de Nationale Republikeinse Griekse Liga, die de koning wilde laten terugkeren. De EDES werd gesteund door Groot-Brittannië, dat Griekenland binnen zijn invloedssfeer had.
Na de bevrijding in de herfst van 1944 van de Duitsers ging de strijd tussen het ELAS en de EDES door. De communisten maakten zich meester van het grootste deel van het Griekse platteland. De Britse troepen, die de prille democratie in Griekenland probeerden te redden, konden het ELAS nauwelijks bedwingen. Na moeizame onderhandelingen kwam in februari 1945 een wapenstilstand tot stand. Er volgde een grootscheepse vervolging van communisten. Na een referendum keerde koning George II in 1946 terug, waarna de communisten opnieuw de wapens opnamen. Zij werden geholpen door communisten uit buurlanden en door de Sovjetunie. Een jaar later gaf Groot-Brittannië te kennen wegens de hoge kosten niet langer in staat te zijn het bewind van de koning te steunen. Dit was de directe aanleiding voor de afkondiging van de Truman-doctrine, die inhield dat landen die bedreigd werden door het communisme konden rekenen op steun van de Verenigde Staten. Met hulp van Amerikaanse troepen werden de Griekse communisten in 1949 verslagen. De burgeroorlog, waarin veel doden waren gevallen, liet bij alle partijen diepe wonden na.
