Een protocol, opgesteld in een vergadering van de Volkenbond, waarin werd vastgelegd dat internationale geschillen via rechtspraak opgelost dienden te worden en de bewapening zou moeten worden verminderd.
Een protocol is (onder meer) een kort verslag van een internationale overeenkomst. Het protocol van 2 oktober 1924 opende de mogelijkheid geschillen die niet voor behandeling door het Permanente Hof van Internationale Justitie of arbitragecommissies in aanmerking kwamen, via de Volkenbondsraad aan een speciale arbitrage te onderwerpen, onafhankelijk van de wil van de betrokken partijen. In politieke conflicten zou díe partij als agressor worden gebrandmerkt, die zou weigeren zich aan de arbitrage te onderwerpen. Geen natie zou het recht hebben naar de wapens te grijpen, behalve in geval van wettige zelfverdediging tegen een aanvalsoorlog.
Het protocol werd niet aangenomen, omdat de meeste staten bang waren in een oorlog te worden betrokken tegen een land dat zij als agressor hadden moeten aanwijzen, zonder direct belang bij zo'n oorlog te hebben. Het protocol heeft echter wel toekomstige veiligheidsverdragen geïnspireerd, zoals bleek op de Conferentie van Locarno, een jaar later.
