Nederland kent geen kroning van de Koning, waarbij de kroon op het hoofd van de vorst wordt gezet. Volgens de Nederlandse grondwettelijke regels gaat het koninklijk gezag (‘de Kroon’) van rechtswege onmiddellijk op de troonopvolger over, onder het motto: de Koning is dood, leve de Koning.
De Nederlandse monarchie kent bij een troonsbestijging de eveneens grondwettelijk vastgelegde traditie van de inhuldiging, die slechts dient om deze belangrijke gebeurtenis in het nationale leven ceremonieel te bevestigen. Overigens heeft koning Willem I in 1815 wel overwogen om de nieuwe status van Nederland als koninkrijk en het begin van de koninklijke linie van het Huis Oranje-Nassau te markeren met een kroning. Hij besloot die plechtigheid uit te stellen, ‘tot dat het herstel en de bevestiging der algemeene rust en vrede aan dezelve een hoogeren trap van genoeglijkheid en luister kunnen bijzetten’. Van uitstel kwam afstel, mede door de vele haken en ogen van godsdienstige en ideologische aard die aan een kroning vastzaten. Heden ten dage wordt een nieuwe vorst alleen in Groot-Brittannië nog daadwerkelijk gekroond. Die plechtigheid heeft overigens meer een religieuze en ceremoniële dan een staatsrechtelijke betekenis en vindt meestal vele maanden na de daadwerkelijke troonsbestijging plaats.Zie ook regalia .
