Stad in de Duitse deelstaat Hessen, gelegen aan de rivier de Fulda. Voormalig prinsbisdom, vervolgens vorstendom.
In de Dom is het graf van Bonifatius te vinden. De abt van Fulda werd in 1752 tot prins-bisschop verheven. Bij de secularisatie in 1802 kwam het vorstendom eerst in het bezit van Willem Frederik van Oranje-Nassau (de latere koning Willem I). Na 1806 ging Fulda in verschillende handen over tot het in 1815 bij het keurvorstendom Hessen-Kassel werd gevoegd. In 1821 werd de bisschopszetel opnieuw ingesteld. Fulda werd in 1866 bij Pruisen ingelijfd.Nadat de stadhouderlijke familie zich in 1795 in ballingschap had begeven, trachtte Willem Frederik, zoon van voormalig erfstadhouder Willem V, de positie van het Huis Oranje-Nassau in de Nederlanden te herstellen. Aanvankelijk zocht hij daarvoor steun bij de Engelsen en onderhield hij contacten met de Oranjegezinden in de Bataafse Republiek. Na een in 1799 met Engelse en Russische steun uitgevoerde maar mislukte invasie, vestigde hij zich met zijn familie in de Nassause erflanden, die nog wel in het bezit van de Oranjes waren. Van daaruit zocht Willem Frederik toenadering tot de Franse keizer Napoleon. Zeer tegen de zin van zijn vader Willem V, kreeg de prins van Napoleon gedaan dat de Republiek de Oranjes een schadeloosstelling van vijf miljoen gulden zou betalen tegenover afstand hunnerzijds van alle aanspraken op oude functies en bezittingen. Behalve deze financiële schadeloosstelling ontving Willem Frederik enige geseculariseerde Duitse gebieden, waaronder het voormalige prinsbisdom Fulda en de abdijen Corvey, Weingarten en Dortmund.
Willem Frederik bestuurde deze bezittingen als ‘Vorst van Fulda en Corvey, Graaf van Dortmund en Heer van Weingarten’, naar het verlicht-absolutistische voorbeeld van zijn oudoom Frederik de Grote, onder het motto ‘Alles voor het volk, niets door het volk’. Van inspraak moest hij niets hebben. In Fulda regeerde Willem Frederik dan ook slechts met behulp van een kabinetsraad en een klein groepje adviseurs. Niet zonder succes overigens, want onder zijn negentigduizend onderdanen was hij geliefd. Als echte landsvader doorkruiste hij het kleine vorstendom talloze keren te paard om persoonlijk te informeren hoe het land ervoor stond en verzoeken van zijn onderdanen aan te horen.
Na de dood van Willem V volgde Willem Frederik hem tevens als regerend vorst op in de Nassause erflanden. Na het overlijden van zijn vader koos hij de zijde van Pruisen, met als gevolg dat de Fransen in 1806 een einde maakten aan zijn bewind in Fulda en de Nassause erflanden.
