(Freiberg, Moravië 1856-London 1939), Oostenrijks neuroloog-psychiater. Hij studeerde in Wenen medicijnen, specialiseerde zich daar in de neurologie, verrichtte belangrijk onderzoek op het gebied van de vergelijkende anatomie van het zenuwstelsel en van hersenaandoeningen bij kinderen, en ontdekte de verdovende eigenschappen van cocaïne.
Vervolgens was hij privaatdocent aan de Universiteit van Wenen en ging hij naar Frankrijk om zijn medische vorming te voltooien. In 1885 volgde hij de colleges van → Charcot aan de Salpêtrière en in 1889 die van Bernheim in Nancy. Terug in Wenen werkte hij samen met Breuer, met wie hij in 1895 Studies over hysterie publiceerde. Overtuigd van het feit dat → neurosen psychische ziekten zijn, die los staan van een of ander organisch letsel, maar veroorzaakt worden door vergeten gevoelsschokken, zocht hij naar een methode die dergelijke H>conflicten aan het licht kan brengen. Na zich bediend te hebben van → hypnose gebruikte hij de vrije → associatiemethode en formuleerde hij de regel dat men niets mag weglaten, d.w.z. de patiënt moet alles vertellen wat hem te binnen schiet. Freud bestudeerde de → droom, bepaalde de voornaamste mechanismen ervan, werkte de begrippen → censuur, → libido, onbewust, → verdringing uit en ontwikkelde een nieuwe psychologie, bekend onder de naam → psychoanalyse.
Het ging niet alleen om een vorm van therapie, maar om denkbeelden die diepgaande invloed hadden op vele gebieden van het menselijk bestaan. Met zeldzame moed en grote volharding zette Freud zijn onderzoek voort ondanks de vijandige reacties die zijn revolutionaire opvattingen, vooral op het gebied van de → seksualiteit, opriepen. Het werk van Freud heeft ons huidige culturele leven diepgaand beïnvloed. Van zijn zeer talrijke werken noemen we: De uitleg van dromen (1901), Inleiding in de psychoanalyse (1916), Verdringing, symptoom en angst (1926). → Analytische psychologie, Es, Fallus, Fixatie, Lust, Polymorfpervers, Psychosomatisch, Religie, Schizofrenie, Seksuologie, Spanning, Sublimering.
