Hazendonkcultuur (ook wel Hazendonkgroep) [Hazendonk, Zuid-Holland], archeologische cultuur uit het Vroeg- en Midden-Neolithicum (→ Neolithicum). De oudste dateringen stammen uit de tweede helft van het vijfde millennium v.Chr., de jongste uit 3800-3700 v.Chr.
De vroegste fase van de Hazendonkcultuur (Hazendonk 1) lijkt in veel opzichten, zoals aardewerk en de site-ocatie in natte gebieden (wetlands), op de → Swifterbantcultuur; wellicht moeten beide archeologische culturen als het werk van dezelfde bevolkingsgroep worden gezien. Vindplaatsen zijn vooral ontdekt op donken in Zuid-Holland. Een donk is een hoogte in de buurt van een moeras. Voor de fasen Hazendonk 2 en 3 zijn ook verscheidene meer oostelijk in het rivierengebied gelegen nederzettingen gevonden, vooral op eolische dekzanden in de buurt van Nijmegen. Op grond van de overeenkomsten in aardewerk is wel geopperd dat Hazendonk 2 en 3 de noordwestelijk tak van de → Michelsbergcultuur vertegenwoordigen. Ook is gewezen op de gelijkenis met bepaalde aardewerkgroepen in Groot-Brittannië. De economie van deze cultuur was gevarieerd: veeteelt (rund, varken, schaap/geit) en akkerbouw (graan), maar ook de jacht op ondermeer edelhert, otter en bever en visvangst speelden een belangrijke rol. Dit wordt geïllustreerd door de interpretatie van de archeologische vondsten in Bergschenhoek. Die luidt dat deze plaats gedurende een jaar of tien laat in de herfst voor een korte periode is bezocht door vissers, waarbij tevens jacht werd gemaakt op (water)vogels.
