Bolkestein, Frits, Nederlands politicus, *4.4.1933 Amsterdam. Bolkestein deed in 1959 doctoraal-examen wijsbegeerte in Amsterdam en in 1965 doctoraal-examen rechten in Leiden.
Tevens studeerde hij aan de universiteit van Londen. In de periode 1960-1976 was hij in dienst van verschillende maatschappijen van de Shell-Groep. Van 1973-1976 was hij lid van de directie Shell Chemie in Parijs. In 1976 volgde zijn overstap naar de politiek. Van 1978-1982 was hij lid van de Tweede Kamer voor de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (vvd). In 1982 werd Bolkestein staatssecretaris van economische zaken in het eerste kabinet-Lubbers. Na de verkiezingsnederlaag van de partij verklaarde Bolkestein vvd-leider Nijpels tot `persona non grata', hetgeen door velen als een te harde maatregel werd gezien. Bolkestein werd dan ook niet in het nieuwe kabinet-Lubbers opgenomen. In 1988 kwam Bolkestein toch in het kabinet. Hij volgde als minister van Defensie zijn partijgenoot Van Eekelen op, die gedwongen was af te treden na een parlementaire → enquête naar het (mislukte) invoeren van een fraudebestendig paspoort. In 1989 kwam het tweede kabinet-Lubbers ten val wegens een onderdeel van zijn milieubeleid. Bolkestein verklaarde toen dat het tijd werd voor een vvd-PvdA-kabinet. In 1990 verloor de vvd de zevende verkiezing op rij. Bolkestein werd de nieuwe politieke leider, die door velen als crisismanager werd gezien om de partij weer als eenheid te laten opereren. Bolkestein ontwikkelde zich tot oppositieleider. In het voorjaar en de zomer van 1994 was hij als onderhandelaar namens de vvd nauw betrokken bij de formatie van een paars kabinet (→ paarse coalitie). Uiteindelijk besloot hij niet zelf in het kabinet plaats te nemen, maar als fractievoorzitter in de Tweede Kamer te blijven.
