Beernaert, Auguste, Belgisch rooms katholiek politicus, *26.7.1829 Oostende, +6.10.1912 Luzern. Befaamd advocaat.
Van 1873 tot 1878 was hij minister van Openbare Werken. Hij bevorderde in die hoedanigheid de aanleg van spoorwegen en havens en de verbetering van de energievoorziening. Als kamerlid was hij een van de leiders van de oppositie tegen de liberale regering Frère Orban (1878 1884). Beernaert werd in 1884 minister van Landbouw, Handel en Nijverheid en in oktober 1884 regeringsleider met als portefeuille Financiën. Na de staking van 1886 nam hij het initiatief tot de oprichting van de Arbeidscommissie, belast met een sociale enquête, die richtlijnen moest opleveren voor de arbeidswetgeving. Dankzij Beernaert werd in 1892 besloten de grondwet te wijzigen. Deze wijziging leidde in 1893 tot invoering van het algemeen meervoudig kiesrecht. Hij nam in 1894 ontslag als minister, omdat de door hem voorgestelde evenredige vertegenwoordiging verworpen werd. Beernaert was een krachtige steun voor Leopold II in diens koloniale politiek. Hij vertegenwoordigde België bij de eerste en tweede Vredesconferentie te 's Gravenhage in 1899 en 1907, ijverde voor de eenmaking van het internationaal recht en de beperking van de bewapening. In 1909 ontving hij hiervoor de Nobelprijs voor de vrede.
