(geb. 1942) Oostenrijks schrijver en dichter, studeerde rechten, woont sinds 1974 in Frankrijk. Hij schrijft autobiografisch getinte romans en toneelstukken, waarin experimentele elementen sterk aanwezig zijn, m.n. in zijn vroege werk.
Door middel van collagetechnieken en een sober, ironisch en afstandelijk taalgebruik worden situaties geregistreerd en kritisch doorgelicht. H. stelt de egaliserende en afstompende werking van de taal aan de orde. In later werk heeft hij meer oog voor menselijke relaties en speelt religie een rol. Romans o.a. Die Hornissen 1966, Die Angst des Tormanns beim Elfmeter 1970 (De angst van de doelman voor de strafschop; verfilmd), Der kurze Brief zum langen Abschied 1972 (De korte brief bij het lange afscheid), Daheim ist Daheim 1973, Falsche Bewegung 1975 (Verkeerde beweging; verfilmd), Die Stunde der wahren Empfindung 1975 (Het uur van het ware gevoel), Die linkshandige Frau 1976 (De linkshandige vrouw; verfilmd onder regie van H. zelf), Langsame Heimkehr 1979 (Langzame terugkeer), Kindergeschichte 1981, Die Geschichte des Bleistifts 1982 (De geschiedenis van het potlood; notities) en Der Chinese des Schmerzes 1983. Toneel o.a. Publikumsbeschimpfung 1966 (Hooggeëerd publiek), Kaspar 1968 (Kaspar), Die unvernünftigen sterben aus 1973, Über die Dörfer 1981. Poëzie verscheen in Die Innenwelt der Außenwelt der Innenwelt 1969 en Deutsche Gedichte 1969.
