(1908-1970) Frans toneelschrijver van Russische afkomst. In 1924 vestigde hij zich te Parijs, waar hij zich aansloot bij de surrealisten; na WO II werd hij een der grote vernieuwers van het Franse toneel.
Hoewel hij later minder symbolistisch en meer realistisch schreef, bleef toch de anonimiteit van de mens te midden van een steeds mechanischer wordend wereldbestel het centrale thema in zijn werk. Tot zijn stukken behoren La parodie 1947, Le professeur Taranne 1951, Le ping-pong 1955, PaoloPaoU 1957, Le printemps 71 1960, Les balayeurs 1963 en Off limits 1969. In lei et maintenant 1964 legde hij zijn opvattingen over het toneel vast.
