(1901-1976) Frans schrijver, studeerde Oosterse talen, verbleef in Indo-China en Shanghai, waar hij tijdens de Chinese revolutie (1927) aan communistische zijde een politieke rol speelde. In WO II nam hij deel aan het verzet;ook was hij enige tijd minister.
Zijn bekendste werk is de roman La condition humaine 1933 (Het menselijk tekort), opgedragen aan E. du Perron. Centraal staat hierin de tragiek van de mens die de leegte van zijn bestaan probeert op te vullen, dit tegen de achtergrond van de Chinese revolutie. L 'espoir 1937 (De hoop) gaat over de Spaanse Burgeroorlog, waarin M. piloot was, en heeft als thema de medemenselijkheid. Overig werk o.a. Les conquérants 1928 (De veroveraars). La voie royale 1930, Le temps du mépris 1935 (tegen het fascisme), Les noyers d'Altenburg 1943, Anti-mémoires 1967, La tête d'obsidienne 1974, Hótes de passage 1975 en Le surnaturel 1977. Ook als kunstcriticus heeft M. zich onderscheiden.
