(1688-1744) Engels dichter en satiricus. Hij maakte naam met An essay on criticism 1711, een virtuoze verwoording van de classicistische dogma's.
In The rapé of the lock 1712 hekelde hij ijdelheid en hypocrisie. Milder was hij in Elegy to the memory of an unfortunate lady 1717 en Eloisa to Abelard 1717. Van 1715-'25 werkte P. aan een metrische vertaling van de 'Ilias' en 'Odyssee' en aan een kritische uitgave van Shakespeares toneelwerken. Eigenzinnigheden daarin leidden tot scherpe kritieken, waarop hij reageerde met zijn befaamde Dunciad (3 dln. 1728-'29; 4e deel 1743), een felle aanval op de domheid en een ridiculisering van zijn tegenstanders. Het in briefvorm gegoten filosofische gedicht Essay on man 1732- '34 gaat over de plaats van de mens in de natuur en zijn verhouding tot God. De Moral essays 1731-'35 beschrijven menselijke tekorten en het karakter van man en vrouw. Briljant is eveneens Imitations of Horace 1733-'38.
