open en rond tegen hem optreden, niet in ’t geheim. Ontleend aan den riddertijd ; een vizier was de helmklep, die het gezicht beschermde : alleen als het opengeslagen was, kon men zien, met wien men streed.
Iemand in het vizier hebben: iemands slechte bedoelingen raden. Hier is vizier het opstaand doorboorde plaatje op de loop van een vuurmond, om het wapen naar behooren te kunnen richten : ligt het te treffen voorwerp in één lijn met de opening in ’t vizier, dan wordt het geraakt, dan „heeft men het in het vizier.” Beide woorden zijn afgeleid van ’t Fransche visière en dit van ’t Lat. visus = gezicht; vergel.: ter visie (= inzage) liggen.
