iemand aanklagen en wel meestal van een misdaad, waaraan men zelf schuldig is. Bij de Israëlieten bestond de straf der steeniging: de veroordeelde werd met steenworpen gedood (o.a.
Stephanus). Toen nu de listige Schriftgeleerden eens een vrouw, schuldig aan echtbreuk, tot Jezus brachten, zeiden zij: „Meester, Mozes heeft geboden, dat dezulken gesteenigd zullen worden (Lev. 20:10); wat zegt gij?” Maar Jezus, die de vrouw in bescherming wilde nemen, antwoordde: „Wie van ulieden zonder zonde is, die werpe den eersten steen op haar.” (Joh. 8:7.)
