1. i, n. eig., band (om te binden), lus, strik, riem, epistolae, Nep., corpora constricta vinculis, Cic., vinclorum immensa volumina, van de caestus, Verg.; poët. meton = de met banden sierlijk vastgebonden sandalen. | in ’t bijz., vincula, boeien (van een gevangene), en meton. gevangenis, esse in vinclis et catenis, Liv., in vincula ducere, Caes., abripere, Cic.
2. i, n. overdr., band, boeien, ex corporum vinculis evolare, Cic., vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv., mercennaria vincla, zaken die men voor geld op zich genomen heeft en die daarom binden, niet uitgesteld kunnen worden, Hor. | band (van alles, waardoor iets bijeengehouden, bevestigd enz. wordt), mollit pennorum vincula, ceras, Ov., vincula of vincla, innige omarmingen, Tib., Prop.; fig., coniunctionis, Cic., accedit maximum vinculum, beweeggrond (tot vriendschap), Cic., vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.
