trīvi, trītum (3);
I. in ’t alg., wrijven
a. eig. (vooral bij dichters), dentes in stipite, Ov., calcem, iemd. op de hielen zitten, inhalen, Verg., calamo labellum, op de fluit spelen, Verg., bis frugibus area trita est, er is tweemaal oogst geweest, Ov. | in ’t bijz., gladmaken, crura pumice, Ov.; draaien, radios rotis, Verg.; dorsen, milia frumenti, Hor.; (een plaats, weg) dikwijls betreden, - bezoeken, viam, Ov., iter, Verg., interiorem metam curru, binnen langs de meta rijden, fig. = binnen de perken blijven, Ov.
b. overdr., dikwijls in handen hebben, - gebruiken, catillum Evandri manibus tritum, Hor.; (in de rede) dikwijls gebruiken, in zwang brengen, verbum, Cic., nomina, Cic.
II. praegn.
a. eig., (poët.) wrijven = stukwrijven, verbrijzelen, bacam, Verg., papaver, Ov.; (wrijvend) verminderen, afwrijven, verslijten, afdragen, colla bovis, Ov., ferrum, afstompen, Ov., purpura, quae teritur (afgedragen wordt), Liv.
b. overdr., vermoeien, uitputten, se in opere longo, Liv., plebem in armis, Liv.; (een tijd) doorbrengen, tempus, Cic., aetatem in alqa re, Cic.
