I. quī, quae, quŏd
1. P r o n. r e l a t., die, dat; welke, hetwelk, m. en z. voorafgaande of volgende demonstrativa (vooral is); het drukt vaak in verbinding met de coni. het d o e l uit (= opdat die, - dat, om te enz.), b.v. eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic., of het g e v o l g ( = dat die, - hij enz., om te enz.), na is, talis en dgl., na dignus, idoneus en dgl., na esse, reperire en dgl., b.v. ego is sum, qui nihil fecerim, Cic., solum censebant idoneum, cui crederetur, Cic., of de r e d e n (= daar hij enz.), b.v. Caninius fuit mirificā vigilantiā, qui suo toto consulatu somnum non viderit, Cic.
Bij inleiding van een nieuwe gedachte dient qui óf ter aanknoping aan het voorgaande (= en deze), of het heeft causale - (= want deze), adversatieve - (= maar deze), of consecutieve kracht (= deze derhalve).
2. P r o n. i n t e r r o g., welke? wat voor een? wat voor iemand? a d i. en s u b s t.
3. P r o n. i n d e f i n i t., de een of andere, soms een; s u b s t., de een of ander, iemand, iets.
Oude vormen: g e n. quoius, d a t. quoi, Pl.; a b l. qui met de praep. cum in quicum = quocum, Cic., zelden = quacum, Verg.; d a t. p l u r., queis, Lucr., Verg., en quis, Sall., Hor.
Vgl. ook qui, qua en quo II.
II. quī (eig. oude ablat.)
1. relatief = waardoor, waarmee, waarvan, in tanta paupertate decessit, ut, qui efferretur, vix reliquerit, Nep., habeo qui utar, Cic.
2. vragend: hoe? hoe toch? hoe dan? qui potest esse in eiusmodi trunco sapientia? Cic., qui? cedo, hoe zo, zeg? Ter.; om welke reden? waarom? qui non? Pl., qui? Ter. voor hoe veel, hoe duur, indica, qui duci queat, Pl.
3. i n d e f i n i t. bij wensen, = op de een of andere wijze, qui illum dii omnes perduint! Ter., ellipt., qui illi dii irati (sc. sint)! Cic.
