ĭli, n. onledigheid;
I. eig.,
a. in ’t alg., bezigheid, werkzaamheid (tegenover otium = vrijheid van beroepszaken, vrije tijd), quid tibi hic negotii est? wat hebt gij hier te maken? Ter., quid in Gallia Caesari negotii esset? Caes. | Dikwijls met het begrip van „moeite, last” verbonden, satis negotii habui (had genoeg te doen) in sanandis vulneribus (provinciae), Cic., n. alci exhibere of facessere, Cic., of facere, Quint., iemd last veroorzaken, iemd in verlegenheid brengen, Pompeio est negotium cum Caesare, heeft met C. te doen = heeft verschil met hem, Cael. in Cic. ep.
b. in ’t bijz., staatsdienst.
II. overdr.,
a. in ’t alg., zaak, taak, opdracht, negotia privata, domestica, Cic., alci n. dare, ut of qui (om enz.) m. coni., Cic., n. mandare, suscipere, Cic., n. gerere of agere, Sall.; zaak, iets, n. ineptum (nl. gratulari), Cic.
b. in ’t bijz., staatszaak, -aangelegenheid, onderhandeling, negotia publica, Cic., inter haec negotia, Sall.; (van strijd, oproer enz.) zaak, onderneming, facies negotii, Sall., infecto negotie, onverrichter zake, Sall.; handelszaak, geldzaak, gewl. plur., negotii gerentes, mannen van zaken, Cic., en zo negotii bene gerentes, Cic.; rechtszaak; huishouding, huiselijke -, private aangelegenheden, negotiorum curator, privaat-secretaris, Sall., n. male gerere, slecht huishouden, Cic. | toestand, omstandigheden, suam culpam ad negotia transferunt, Sall. | meton., van mensen = persoon, iemand, Teucris illa lentum n., Cic.
