dep. (4);
1. intr., liegen, ook = zich vergissen, in alqa re, de alqa re, Cic., apud alqm, iemd iets voorliegen, Cic.; part., praes. subst., mentiens, entis, m. valse redenering, Cic. | praegn., (van poëtische fictie) fingeren, verdichten; tot leugenaar worden, zijn belofte niet houden, m. honestius (met meer eer), Cic., m. alci, Hor.
2. trans., valselijk beweren, verdichten, verzinnen, ook = valselijk (bij vergissing) aannemen, alqd, Cic., m. acc. c. inf., Liv.; teleurstellen, bedriegen, spem mentita seges, Hor. | liegen = valselijk voorgeven, als voorwendsel gebruiken, voorspiegelen, auspicium, Liv.; ten onrechte zich toeëigenen, nabootsen, zich trachten te geven, regiae stirpis of alcs originem, Vell., Iust., centum figuras, Ov.
Part. mentitus passief = gelogen, verdicht, voorgespiegeld, Verg., Plin. ep.
