(1);
I. gerechtelijk onderzoeken, rechter zijn.
II. een rechterlijke uitspraak doen, gerechtelijk beslissen
a. eig., rem, Cic., of (in ’t alg.) res, rechter zijn, Cic., alqd contra alqm, iemd in een zaak veroordelen, Cic., m. acc. c. inf., b.v. deberi dotem, Cic., alqm, veroordelen, b.v. ut iudicetur, qui etc., Cic., alci perduellionem of perduellionis, Liv., alci vel capitis vel pecuniae, Liv. | part., iudicatus, veroordeeld, pecuniae, wegens schulden, Liv.; (van processen enz.) beslecht, beslist.
b. overdr., uitspraak doen, beslissen, besluiten, bepalen, sibi ipsi, eigenmachtig, Caes., iudicatum est, het is beslist, uitgemaakt, zeker, Cic. | oordelen, recte, Cic.
de alqa re, Cic., Caes., m. acc. c. inf., Caes., Sall.; beoordelen, taxeren, schatten, alqd (ex) alqa re, iets naar iets, Cic.; oordelen = van mening zijn, geloven, quod ante iudicaram, Cic., alqd pulcherrimum, Caes., m. acc. c. inf., Cic., pass. m. nom. c. inf., Cic.; openlijk verklaren, vooral m. dubbele acc. (pass. m. dubbele nom.), Socratem sapientissimum, Cic., alqm hostem, Nep., alqd dignum poenā, Phaedr., Dolabellā hoste iudicato, Cic.
