ōrum, m. de Grieken; sing., Graecus, i, m. Griek, en Graeca, ae, f.
Griekin. Daarv. Graecus, Grieks; subst., Graecum, i, n. het Griekse = de Griekse taal, - literatuur; adv. Graecē, Grieks, in de Griekse taal. | Graecĭa, ae, f. Griekenland, in engere en ruimere zin; magna Graecĭa, Groot-Griekenland = de Griekse koloniën in Beneden-Italië, ook maior Graecia en alleen Graecia, (bij Plautus in de mond van een Griek: Graecia exotica en parva). | Graecŭlus, Grieks, subst., Graecŭlus, i, m. in klass. Latijn met verachting = een Griekje, van Griekse philosofen en rhetoren te Rome, die zich in de huizen der voornamen als tafelschuimers voor de minste diensten lieten gebruiken. | Graecānĭcus, van de Grieken afstammend, aan de Gr. ontleend, op de wijze der Grieken (gemaakt, gedragen, levend en dgl.), en in deze zin = Grieks. | Graecostăsis, is, acc., in, f. het Griekenverblijf, een gebouw te Rome bij de curia, verblijfplaats van Griekse en andere buitenlandse gezanten.
